Vanaf het moment dat ze 3 maanden oud was, had onze dochter Sarah problemen met eten. Toen ze 11 maanden werd, kreeg ze sondevoeding. Ze was zwaar ondervoed, ondanks alle mogelijke pogingen om haar te laten eten. Na vele onderzoeken, die niets concreets opleverden, kwamen we uiteindelijk bij SeysCentra in Malden terecht. We waren er al op voorbereid dat het een 24-uursopname zou kunnen worden, gewoonweg vanwege de afstand. Tijdens de intake werd dit vermoeden inderdaad bevestigd. Toch kwam het als een schok. Het idee dat Sarah dus echt doordeweeks niet thuis zijn, werd werkelijkheid. Dat wilden we helemaal niet! Aan de andere kant wisten we dat er geen keus was. We wilden niet dat Sarah altijd sondevoeding nodig zou hebben. Dit was in onze beleving de laatste kans om Sarah aan het eten te krijgen.

Toen Sarah 2 jaar en 9 maanden oud was, was het zover. De opname bij SeysCentra Malden ging beginnen. Wat was dat ontzettend moeilijk. Een kind van 2 jaar hoort gewoon thuis te zijn. Je wilt zelf voor je kind zorgen. En daarbij hadden we ook twijfels. Doen we er wel echt goed aan? We hadden al zoveel geprobeerd, ook via ziekenhuizen. Niets hielp om Sarah aan het eten te krijgen. Waarom zou dit dan wel werken?

Het was vreemd om op maandagochtend haar spullen in te pakken en naar Malden te rijden. Om vervolgens samen met Sarah de koffer uit te pakken op haar ´nieuwe kamertje’ en een paar uur later naar huis te gaan zonder haar. Met het idee dat ze pas vrijdag weer thuis zou komen. En wetende dat het niet voor 1 weekje is, maar dat het de komende maanden zo zal gaan. Dat maakte het allemaal niet makkelijker. Op zo’n periode kun je je niet voorbereiden. Iedereen ervaart het anders. Je kunt je van tevoren niet bedenken hoe je ermee om zal gaan. De eerste weken waren erg moeilijk. Het was heel stil in huis. We misten haar enorm. Ook haar 2 broers misten haar. Met al die emoties moet je leren omgaan. Later begin je je ritme weer te vinden en wordt het makkelijker om dingen thuis op te pakken. Maar het gemis blijft.

Gelukkig hadden we veel vertrouwen in de begeleiding van SeysCentra. De eerste indruk was gelijk al goed. Er werd echt naar ons geluisterd. Niks gebeurde zonder overleg. Ook probeerden ze de dagelijkse zorg zoveel mogelijk te doen zoals wij dat wilden. Wij hadden zeker het gevoel dat Sarah daar in goede handen was. Het was heel fijn dat we in het begin twee keer per dag gebeld werden. Later werd dit minder, maar er bleef veel contact. We werden van iedere stap op de hoogte gehouden. Sarah had het goed naar haar zin op de eetschool, hoewel ze op vrijdag wel erg graag weer mee naar huis ging. Ze vond het leuk om met de andere kinderen te spelen en zat veel op de trampoline. De eetsessies gingen vanaf begin af aan goed. Al vrij snel maakte ze sprongen vooruit. Natuurlijk ging dat niet altijd vanzelf. Sarah begon met dik vloeibare voeding. Al binnen een paar weken werden wij ook ingewerkt om eetsessies met haar te doen. Dit was in het begin erg wennen. Al snel merkten we het effect en lukte het ons om Sarah ook in de weekenden te laten eten.

Na 3 maanden at ze voldoende dik vloeibare voeding en was sondevoeding niet meer nodig. Dat was een bijzonder moment! Haar eerste weekend thuis zonder sonde, viel samen met haar 3e verjaardag. Een verjaardag om nooit te vergeten! Toen maakte ze ook de overstap naar vaste voeding. Ook dit pakte Sarah goed op en ze maakte opnieuw snel sprongen. Een paar weken na haar verjaardag hadden we een bespreking bij SeysCentra en kregen we de datum te horen dat Sarah weer naar huis mocht. Na een opname van bijna 6 maanden kwam Sarah weer thuis. Wat een feest!

Sarah eet nu gewoon met het gezin mee. Ze lust nagenoeg alles en kan genieten van eten! Ze eet nu echt ontzettend goed, hoewel het eten op zich nog geen automatisme is. Maar Iedere dag eet ze genoeg en soms vraagt ze zelfs om meer. Dit hadden we een half jaar daarvoor nooit kunnen denken. Nog iedere dag zijn we verbaasd over hoe ze aan het eten is en hoe goed dat meestal gaat. We zijn ook ontzettend blij met SeysCentra. Zonder hun behandeling had Sarah nu nog niet gegeten! En ook Sarah zelf is blij dat ze nu kan eten en een eetdiploma heeft. Vol trots laat ze dat aan iedereen zien. Ze heeft het zeker naar haar zin gehad op de eetschool. Aan de andere kans is ze nu ook erg blij is dat ze thuis mag blijven. We merken dat de opname een behoorlijke impact op haar heeft gehad. Dat moet ze verwerken. Sarah heeft regelmatig de bevestiging nodig dat ze nu echt thuis mag blijven. Maar ze heeft het er zeker goed gehad. Wij zouden zo weer kiezen voor SeysCentra, mocht dat nodig zijn!