Een kind met eetproblemen heeft grote impact op alle gezinsleden. Toen Julia (12) in 2014 steeds slechter ging eten, naast de bijvoeding die ze drie keer per dag kreeg, wisten haar ouders niet goed meer wat ze konden doen om de inname van vast voedsel te vergroten. Bij SeysCentra leerde Julia in porties eten en hardere stukjes doorslikken. Samen met haar ouders vertelt ze haar verhaal.

De verminderde eetlust van Julia zorgde voor een langzame daling in haar groeicurve. “Ik vond het moeilijk om voldoende te eten, met name hardere stukjes door te slikken en te blijven kauwen”, zegt Julia. “Vaak had ik geen zin om te eten.” In overleg met de kinderarts werd ze doorverwezen naar een diëtiste maar dat had helaas niet het gewenste effect. Moeder vertelt: “In het voorjaar van 2015 zijn we gestart met bijvoeding. Deze is steeds meer opgehoogd en uiteindelijk gaven we haar driemaal daags 200 cc, bijna 85 procent van haar calorieopname per dag.”

Eind 2016 werd de weerstand van Julia steeds minder en kreeg ze onverklaarbare buikpijnklachten en was er sprake van een ernstige groeiachterstand, zowel in lengte als gewicht. In december is besloten tot een ziekenhuisopname om haar buikklachten en eetpatroon te observeren. “Tijdens de opname gaf de kinderarts aan onvoldoende expertise te hebben”, vertelt vader. “Hij verwees ons door.” Beide ouders weten het nog precies: op 18 april 2017 is Julia gestart bij SeysCentra in Malden. Eerst voor een periode van zes weken ‘intern’ met 24-uurs behandeling, daarna is ze overgegaan naar dagbehandeling.

Julia: “Bij SeysCentra ging het eten in porties en werd de tijd bijgehouden. Als ik binnen de tijd had gegeten mocht ik iets leuks doen. Ik had vijf sessies per dag. Tussen de sessies door kon ik spelen en mijn werkjes doen voor school.” Na een aantal maanden kon Julia naar huis en kreeg ambulante behandeling met inbelsessies voor advies en begeleiding op afstand. “Tijdens de eerste periode wilden we Julia vooral in beeld krijgen en haar beter leren kennen”, vertelt orthopedagoog Kelly Gloudemans van SeysCentra. “Ook wilden we haar vertrouwd laten raken met de medewerkers en andere kinderen zodat ze zich veilig voelde. Naast veelvuldig oefenen met eten vanuit gedragstherapeutische principes hebben we ook gewerkt aan de cognities van Julia over eten. En we hebben samen met haar gekeken waar de buikpijnklachten vandaan kwamen.”

De tijd bij SeysCentra heeft Julia goed gedaan. “Toen ik wegging had ik geen bijvoeding meer nodig”, vertelt ze. “Ik heb weer leren eten en durf wat makkelijker dingen door te slikken.” De oorzaak van Julia's eetprobleem blijft een raadsel maar door de behandeling bij SeysCentra gebruikt ze haar maaltijden nu zonder bijvoeding en is haar gewicht toegenomen. “Het blijft wel een uitdaging om haar de noodzaak van eten te laten inzien”, vertelt moeder. “Julia is een taakjeseter: ze nuttigt haar maaltijden nog steeds in opdracht.”

Op dit moment is de situatie redelijk stabiel. “De ene keer gaat het binnen de gestelde tijd”, zegt vader. “Een andere keer zie je de worsteling bij haar en duurt een sessie erg lang.” Julia kan het nog niet zelfstandig en de ouders moeten de eetmomenten blijven ‘bewaken’. Ze moeten haar geregeld aansporen en zetten dagelijks de timer in. “Soms gaat het goed en soms wat minder”, zegt Julia. “Waarom het de ene keer wel lukt en de andere keer niet weet ik niet zo goed. Maar als het echt, echt, echt super slecht gaat en mijn gewicht gaat weer terug naar 24 of 25 kilo, dan ga ik weer naar Malden.”

Beide ouders zijn zeer te spreken over de betrokkenheid van het team bij SeysCentra. “Ze snappen dat een kind met eetproblemen impact heeft op het hele gezin”, zegt moeder. Op dit moment zijn we hoopvol en kijken we met vertrouwen naar de toekomst, maar het valt niet altijd mee. De situatie is nog steeds kwetsbaar en Julia is te afhankelijk van ons. De innerlijke motivatie om voldoende te eten en drinken ontbreekt maar uiteraard zijn we blij dat ze niet meer afhankelijk is van bijvoeding. We blijven zoeken naar mogelijkheden om de innerlijke motivatie te vergroten en daardoor ook haar zelfredzaamheid. ” Ook Julia is tevreden. “Ik vond het fijn dat iedereen mij probeerde te helpen en dat ik leuke dingen mocht doen bij SeysCentra. Iedereen was erg lief voor mij. Ik hoop dat in de toekomst niemand op mij hoeft te wachten als ik aan het eten ben.”