Afgelopen weekend heeft SeysCentra in stijl afscheid genomen van twee boegbeelden. Senior behandelaar Daniël Seys en AVG-arts Hanneke Rensen gaan met pensioen na bijna 40 jaar nauw te hebben samengewerkt.
Tijdens de ‘afscheidstour’ van de twee vorige week stond ook het Multimediateam van Pluryn bij wijze van verrassing op de stoep in Malden. Dat resulteerde in deze nieuwsflits.
Bij SeysCentra kunnen ouders met hun kinderen terecht voor zeer specialistische behandeling van voedselweigering en onzindelijkheid. De basis voor het hooggewaardeerde expertisecentrum ligt bij De Winckelsteegh, waar Daniël vanaf 1970 werkzaam is als hoofd van de pedagogische dienst. Daarnaast werkt hij aan de Nijmeegse Universiteit. Met psycholoog Pieter Duker maakt Daniël naam met de ontwikkeling van gedragstherapeutische behandelprogramma’s. In 1980 wordt het tweetal gevraagd een kindje te behandelen dat niet eet, maar voeding via een maagsonde toegediend krijgt. Lang verhaal kort: na 3 maanden eet het! Als zich jaren later opnieuw een kindje meldt voor behandeling – en Hanneke inmiddels ook ‘aan boord’ is - besluit Daniël zijn aanpak vast te leggen. Dat unieke, wetenschappelijk gestaafde, 12-stappenplan krijgt landelijke bekendheid als Paul Witteman er op tv-aandacht aan schenkt. De aanvragen voor hulp stromen daarna binnen.
Tissue box
In paviljoen ‘Knabbel’ op het terrein van De Winckelsteegh, en later in Malden en bij andere vestigingen van SeysCentra, voeren Daniël en Hanneke honderden intakegesprekken met ouders. Dat gaat gepaard met kennis, kunde en humor. De tissue box is altijd binnen handbereik. “Die gesprekken waren intens. We vroegen ouders de hemd van het lijf, allebei vanuit onze eigen expertise”, vertelt Hanneke. “Ik belichtte de medische kant, Daniël vulde aan vanuit gedragstherapeutische hoek. Vaak kregen we van ouders te horen dat ze nu eindelijk een totaalplaatje hadden. Dat had er jaren aan ontbroken.” De multidisciplinaire benadering is het fundament van SeysCentra, zegt ook Daniël. “Bij eetproblemen speelt altijd een combinatie van factoren”, legt hij uit. “Onze behandelingen richten zich op het samenspel van biologische, psychologische en sociale aspecten van voedselweigering. Vaak spelen er vervelende associaties rond de mond, die al in de couveuse zijn ontstaan. Daar proberen we met kleine stapjes verandering in te brengen.”
Herinneringen
Bijna 40 jaar samenwerking; het kan niet anders of dat brengt tal van herinneringen en bespiegelingen met zich mee. Aan tafel bij Daniël thuis passeert het nodige de revue. Over de kracht van SeysCentra; “We hebben altijd laten zien wat we in huis hebben, via wetenschappelijke onderbouwing”. Over kinderen die tot verbazing van de ouders in korte tijd geen angst meer hadden voor Hanneke’s dokterskamer en haar onderzoeksbank als klimtoestel gebruikten. Over de ouders die speciaal voor behandeling van hun kind uit Australië kwamen na een eerdere mislukte poging via facetime. En natuurlijk over het afscheid waar vorige week in etappes aandacht voor was. Onvergetelijk is de tour die Hanneke en Daniël hebben afgelegd langs alle Seys-locaties om de kinderen en medewerkers vaarwel te zeggen. Daniël: “Bij wijze van verrassing kregen we overal een blinddoek om en mochten we proeven. Op het menu onder meer zuurvlees, hoofdkaas …” “En spinazie á la crème, dat vond ik nog ’t ergste”, vult Hanneke lachend aan. “Daar bewaar ik slechte herinneringen aan sinds ik ’t als kind in het ziekenhuis moest eten.”
Al valt het hoorbaar best zwaar, Daniël en Hanneke zijn het erover eens dat er geen beter moment is om afscheid te nemen. “Gestart met de behandeling van één kind telt SeysCentra nu vijf locaties en hebben we een directe link met vier universiteiten”, zegt Daniël. “In mijn voetspoor zijn zeven behandelcoördinatoren gevolgd.” Hanneke: “En waar ik ooit de enige was, zijn nu zes artsen bij ons aan het werk. Daar ben ik trots op.” Daniël, tot slot: “Het is een mooie geste dat Hanneke en ik samen vertrekken. We hebben ’t zaadje geplant, en zeker niet op rotsige bodem!”