De een houdt niet van pasta, de ander wil geen groente en sommige kinderen hebben regelmatig helemaal geen zin om te eten. De meeste mensen klinkt dit niet vreemd in de oren; we vinden het normaal dat kinderen geen makkelijke eters zijn. Maar soms neemt voedselweigering ook structurele en ernstige vormen aan.
In dat geval spreken we van ARFID: Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder. Bij schoolgaande kinderen uit zo’n ‘vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis’ zich doorgaans in het weigeren van voedsel of slechts heel selectief eten.
Uiteraard kan voedselweigering leiden tot (ernstig) ondergewicht. Om sondevoeding te vermijden, is medische drinkvoeding dan vaak noodzakelijk. Maar als je heel selectief eet, kan dat ook overgewicht tot gevolg hebben. Bijvoorbeeld als een kind uitsluitend calorierijk voedsel eet. Ook kan er een vitaminetekort ontstaan, zoals bij kinderen die geen groenten willen eten.
Ouders hopen vaak dat het vanzelf goed komt, maar dat gebeurt helaas niet altijd. Kinderen kunnen dan eetpatronen ontwikkelen waarbij ze heel selectief eten en te weinig (variatie in) voedingsstoffen binnenkrijgen. Dit kan zich doorzetten tot in de late volwassenheid
Naast fysieke gevolgen heeft een eetprobleem meestal ook sociale consequenties. Op de eerste plaats voor kinderen zelf, door het ‘zich anders voelen’. Op school, op de sportclub, in de omgang met vriendjes en vriendinnetjes… Maar ook op ouders en andere gezinsleden heeft het vaak een grote impact.
Bij SeysCentra zien we dagelijks welke invloed voedselweigering kan hebben op het functioneren van gezinnen. Gelukkig zien we ook dagelijks dat we met goede behandelingen veel kunnen bereiken.
Lees ook: Hoe herken je een eetprobleem? Behandeling van eetproblemen bij kinderen Hoe komt mijn kind in aanmerking voor behandeling?